Fatos Arapi
Në kaq pak Tiranë,
si mund të mbetesh kujtim,
si mund të kthehesh në mall.
Dhimbja e natës
natën e zgjon. –
Si mund të bëhesh tragjedi…
Në kaq pak Tiranë.
(1981)
Në kaq pak Tiranë, është poezi e shkëputur nga vëllimi i dytë poetik me të njëjtin titull “Në kaq pak Tiranë” dhe ka poezitë e zgjedhura të viteve 1990- 1996. Botimi ka ruajtur drejtshkrimin e kohës.
Fatos Arapi është cilësuar poet elitar shqiptar, kuota më e lartë e krijimit poetik. Ky vlerësim vjen si nga studiuesit e huaj dhe nga kritika letrare shqiptare. Ai është një nga etërit themeltarë të poezisë bashkëkohore shqipe. Ai u bë pjesë e kalendarit letrar shqiptar të shekujve XX e XXI.
Fatosi njihet si autor i poezisë ekzistenciale filozofike.
Ka një varg tronditës. Vërtetësi që kullon art e plagë. Varg të ngjeshur, konciz. Nga sa kam lexuar po them se ky botim është ngjarja letrare më e fundit për poezinë shqipe. Një ngjarje e shënuar. Fatos Arapi është poeti i një poezie shumë origjinale dhe që dëshmon një energji krijuese të pashterrur ende. Admiruesit dhe ndjekësit e poezisë kanë se çfarë të lexojnë këto ditë, si dhe në vijim, sidomos të rinjtë për të patur një portret të plotë të poetit të njohur. Poezia e tij nuk njeh kufij kohorë. I ka thyer ato, shumë më herët se kufijtë gjeografikë, mbase që atëherë, kur autori ndihej ngushtë “në kaq pak Tiranë”. Duket qartazi që fjala e tij – si edhe vetë njerëzit – e kishte të vështirë të kalonte traun doganor të ideologjisë…
Për të Tirana është “shumë pak” për të mbetur kujtim, “shumë pak” për t’u kthyer në mall.
Vargu si strukturë e imtë e poezisë merr peshë, gdhendet, shndrit, godet. Prej vargut merr peshë fjala. E fillon dhe e përfundon poezine me të njëjtin varg, duke e theksuar në këtë mënyrë më shumë “ngushtësisë“ së këtij qyteti ku ai jetoi.
